HAYAT BAZEN CEZA SAHASINDA PENALTI ARAMAKTIR

04 Mayıs 2018

HAYAT BAZEN CEZA SAHASINDA PENALTI ARAMAKTIR

Düşünün şampiyonluğa veya küme düşmeye oynuyorsunuz.

Son dakikaya kadar gol atamadınız, olmadı. Başaramadınız ama bir şansınız hatta belki de son şansınız ceza sahasında penaltı aramak olacaktır.

*

Sağdan, soldan ortalar, ceza sahasında pres sonucu kovaladığınız ve son şansınız olan penaltıyı kazandığınızda o beyaz nokta sizin için çok kutsal olacaktır.

*

Topu o kutsal beyaz noktaya koyuyorsunuz. Ya ağlarla, ya kaleciyle, veya direkle buluşacak, ya da, martıları vuracaksın. Yada, hiç umulmadık bir şey olacak, ıska geçeceksin!

*

Hayat böyle bir şey.

İsabette, ıskada hatta, karavana da var!

*

Doksan dakika boyunca kovaladığınız penaltı sonucu top ağlarla buluşunca ‘Kahraman’ buluşamayıp, martıları vurduğunda ‘İstenmeyen Adam’ olacaksın.

*

İstanbul gibi büyük bir metropol de yaşıyorsan aynı futboldaki gibi belki de,  yaşamınız ceza sahasında son dakikaya kadar penaltı aramakla geçecek.

*

Hızla büyüyen, yabancılaşan bu şehirde, herkes her gün Boğaza nazır beş çayı yudumlamıyor. Bu şehirde başka hayatlarda var.

*

Bu şehrin sakinleri sabahın köründen, akşamın karanlığına kadar, son dakika golü bulurum ümidi ile yaşarken, bulamayanlar, yine son dakikada, ceza sahası içinde penaltı arayarak, umutlanmak istiyor.

*

Bu şehirde yaşayan bazı şanslılar yalılarında boğaza karşı yemek yerken, diğer şanssızlarda akşam karanlığını iple çekerek, etrafın dağılmasını, herkesin evlerine çekilmesi bekliyor.

Çünkü bu şehirde yaşam sadece boğazdan, yalılardan, lüks yaşamdan ibaret değil. Esas yaşam boğazlardan ekmek geçmesi için yapılan savaşta!

*

Akşam karanlığında çöp konteynerlerinin yanında, sağında solunda, el arabası, pazar arabası ile evdeki boğazları, kuru ekmek hatta çöpe giden yemeklerle, doldurma telaşında.

*

Kim neden gelmiş? Ne sebeple gelmiş? Önemi yok. Önemli olan bu şehirde hayata tutunabilmek.

*

Bir tarafta elma şekeri ve pamuk helva.

Diğer tarafta pamuk helva ve elma şekerinin ancak kuru sapını bulan, umudunu çöpte arayanların şehri İstanbul!

*

Maç, her gün, her sabah ve her akşam, bu şehirde kaldığı yerden devam ederken, derin dondurucudan çıkmış balık gibi kaskatı.

*

Hesabı başkalarına ödetenler, tuvalete gidiyorum diye kaçanların, bir gün borçlarını bu hesabı ödeyenlere ödemesi umudu ile;

*

Çaresizlikten, açlıktan bu şehirde çocuklar ölmesin.

*

Son dakika acaba hakem penaltı çalar da beni kurtarır mı demesin?

*

Umudum ve ümidim özellikle çocukların aç karnına değil, tok karnına yatağa girip, güzel rüyalar görmesi.

Beklentim ise çaresizliğin penaltılara kalmadan çözülmesi.

*

İşte İstanbul böyle karmaşık ve zor bir şehir.

Hayat her gün penaltı ile başlıyor, yine penaltı ile bitiyor.