Can Emre
NEREDE TÜKETTİK SEVGİLERİMİZİ!?
“Kıymayın Hayatını Adayan İnsanlara”
Küflü bir yaşamın monotonluğuna alışmış yaşıyorsundur. Bir gün bir çift göze vurulursun; bir girdaba tutulur gibi çaresizce kaptırırsın kendini. Sonra sadece yüreğinin ritmi değil, hayatının da tüm ritmi altüst olur. Sol yanındaki bir et parçası olmaktan çıkar gayrı; ürkek bir serçeye dönüşür. Çırpınır durur da uçamaz gönül kafesinden…(alıntı)
İşte o iki göz,
İşte o çırpınan yürek,
Benim için bugün gittiğim, Balıkesir İvrindi ve Ova köyde yaşadığım,
Sokak hayvanlarının “canların” beni kafeslerden kurtarın çığlığıydı…
İnanamazsınız.
Bu güne kadar hayvan sevgisi olmasına rağmen, sokak hayvanı dahi,
Edinememiş, beslememiş birini bile duygulandırdı.
Sonra;
Hayatını bu yola adayan insanları,
Görünce;
Hatta;
Gözyaşı döken, için için gözlerinden yaşlar süzülen,
Yine dudaklardan dökülen; evlatlarımı merak ediyorum diyen bir yürek,
Sabah yetişemedim kusura bakmayın, çocuklarımı doyurmadan, gönlüm rahat etmez. Parmağımı çocuklarım parçaladı, ama acımıyor, biliyor musun!? Acaba, çocuklarımı nereye gönderdiler diyen, bir kadın veya erkek, merak eden gözler, etrafta olanlara duyarsız kalamayan yürekler…
Gördünüz mü siz?
Göremezsiniz…
Ben gördüm bugün,
Sokak Hayvanları için “Kış sezonunda” daha rahat olması için dahil olduğum, hayatlarını sokak hayvanlarına adayan yüreklerle olmak, bana da bulaştırdı bu hastalığı.
Ve sonra düşündüm,
Dağılır giden karabulut, değince bir dost eli misali,
Nerede tükettik sevgilerimizi,
Neden böyle çatışır, didişir…
Olduk diye, düşünür yüreğim.
Uzlaşmak, bu kadar zor mu?
Açılan dost kucağına elini, uzatmak zor mu?
Canlıları sevmek bu kadar zor mu?
Onları incitmek, üzmek, hatta yok etmek vicdanları sızlatmaz mı?
Nerede tükettik türküleri,
Nerede tükettik sevgimizi,
Bence şimdi tam zamanı,
Açılsın dost kucağı,
Açılsın o büyük eski kapı,
Uzatıyoruz sevgimizi.
Bu kadar zor mu?
Sokak hayvanlarını gereken sevgiyi vermek.
Bence,
Yeniden başlamalı,
Sevgi yumakları ile örmeye..
İlmek ilmek,
Belki de dokuyarak.
İnşa ederiz sevgi barınağını.
Evet,
Şimdi yeniden başlamalı,
Uzatılan dost elini sıkmak için.
Kıymayın…
Hayatını sokak hayvanlarına adayan insanlara,
Kıymayın, çaresiz, gözyaşı dökenlere,
Açılsın tüm kapılar,
Bekliyoruz, eski güzel günlerin dönmesini,
Kara bulutları dağıtıp, artık kucaklaşalım.
Kıymayın bu insanlara,
Onlar hayatlarını adamışlar bu canlara…
Gül pembe kokan türkülerimizi,
Yeniden söyleyelim.
Siz söz vermiştiniz…
Unutmayın.
Kıymayın bu masum canlara.
Esen kalın…
canemregundemcom.
