HAYATLA BAZEN BAŞA ÇIKAMAZSIN

Hayat imbikten süzülen,
Geriye tortusu kalan,
Şarap gibidir,
Yıllandıkça değerlenir.

Yada,
Olgunlaşmadan açılan sarnıç gibi,
Bozuluverir birden.

Geç açtığında ise,
İşte o zaman, yıllar senden alıp, götürür.
Bilemezsin, belki geçtir, belki erken.

Ne sevdalar, ne hüzünler, ne sevgiler,
Fazla kalırsa mahzende,
Bil ki, onlarda bozulur.

Bilemezsin; belki geçtir, belki erken,
Ne getirir ne götürür,
Hayatla, bazen başa çıkamazsın.

İşte; bin o zaman kayığa, al heybeni yanına,
Küreğin kırılana kadar, mücadele et.
Dalgalar seni götürürse,
Bilmediğin ama merak ettiğin yerlere,
Bırak ruhunu, kır zincirlerini,
Denize, martılara ve maviliklere kucak aç.

Çünkü hayatla baş edemezsin,
Belki; şiddetli bir rüzgar,
Yada; ılık bir meltem,
Ama açılmadan bilinmez, bilemezsin ki.
İyi, kötü, güzel, çirkin.
Belki de sonu mutlu.

Atla kayığa,
Kır kürekleri,
Ve, rüzgarın seni bırakacağı yere,
Usul usul, yelken aç.
Belki vaktidir şimdi.

Ya ulaşamazsan kırık kürekle?
O zaman geri dönüş yok,

Rüzgar seni hangi kıyıya vurursa!
Ya bitkin, yada mutlu…
Kal, bulunduğun limanda,
Hayatın sana, oynayacağı oyunu merak et.

Son perde de,
Neredesin?
Bir bak!

Yada; sana ne rol verilmiş,
Kır zincirlerini karar ver.
Yada, daha ileriye gitmek için,
Yeni bir rüzgarın çıkmasını bekle…

Yak bir sigara limanda,
Yeni bir rüzgar çıkana kadar,
Sabahla,
Akşamla.

Bekle hayatın yeni oyununu,
Yada, sen çiz yolunu.
Rüzgar seni nereye götürse,
Bırak kendini, ona.

Çıkacak olan bir sonraki fırtınaya,
Aç papatya falı.

Biliyorsun hayatla baş edemezsin,
O, senden önce davranır hep.

Korkma, hayatla baş edemezsin ama,
Sen hayata değil, hayat uysun sana.

Ama önce kır zincirlerini…

Hayat yaşadığın dünya değil,
Kalbinin derinliklerinden gelen sestir.

Saygılarımla.

canemregundem.com