BAK NE DİYOR NAZIM HİKMET RAN

Bak ne diyor Nazım Hikmet Ran.

Memleketim;

Memleketim, memleketim.
Ne kasketim kaldı senin ora işi,
Ne yollarını taşımış ayakkabım.
Son mintanım da, sırtımda paralandı çoktan,
Şile bezindendi.
Sen şimdi yalnız saçımın akında,
İnfarktında yüreğimin.
Alnımın çizgilerindesin memleketim.
Memleketim, memleketim…
Prag, 8 Nisan 1958

*

İçimize BOP girdi aldılar bizi rehin.
Saplandı göğsümüze kirpiklerin.
Dolar, Euro, Altın ve Din ile aldılar bizi rehin…

Ha orada, ha burada ne fark eder,
Hasretlik bu!
Ocağı sönmüş, tencere artık kaynamıyor.
Ayakkabısı kırk yerden delik,
Gömleği yırtık,
Elleri nasırlı,
Yılların yorgunu, çaresiz bedenler,
Artık yıkık…

Zengin çalar, fakir öder,
Bak batıyor artık gemi,
Filikalara binip, ilk kaçacak kim?

Yol bulunur, sora sora,
Ama bir ulus, bir yurt, bir toprak ve bayrak,
Zor bulunur…

Müteahhittik yap, rezidansı kap.
Yandaşlık yap, ihaleleri kap.
Yetmez ama ‘Evet’ de, parayı kap,
Sonra Yerli ve Milli de,
Sloganı patlat…

Bak ne diyor Nazım.
Memleketim…Memleketim.

Ağlıyor şimdi,
Nazım’dan sonra yine Memleketim.

Ağlıyor iki gözüm,
Kavuşmuyor artık iki yaka.
Kimine kavun,
Kimine tek taş pırlanta.
Üç tarafı, denizlerle çevrili Memleketimin,
Sarmış dört bir yanını emperyalizm.

Zor,
Zor,
Ve sor..!

Ben neden fakirim, o zengin?
Bence sor, sende sor…
Neden hasretiz Memleketimize?
Neden uzağız birbirimize?

Öyle yaşıyorsunuz ki,
Ölmeyecekmişsiniz gibi.
Hani, önce VATAN ‘ dı.
Vatanın şimdi gözü yaşlı.

Böyle işte,
Düzen bu.
Kimi zengin oldu, kimi fakir.
Kimi rant peşinde, kimi saltanat.

Taş basıyor,
Taş çiğniyor yürekler…

Ya siz?
Yok mu söyleyeceğiniz?
Neden Memleketimin gözü yaşlı?
Bak ne diyor Nazım Hikmet Ran.
Memleketim, memleketim…

Yol bulunur, sora sora,
Ama bir ulus, bir yurt, bir toprak ve bayrak,
Zor bulunur…
Hem de çok zor.

Memleketim, memleketin, memleketim…
Ne zaman uyanacak benim milletim.
Ne zaman?

Peki sizin cevabınız?

canemregundem.com