NUTUK GERÇEĞİ VE HAZIRLANIŞ ÖYKÜSÜ
Atatürk, 15 Ekim 1927 Cuma günü okumaya başladığı Nutuk’u, günde altı saat okuyarak altı günde bitirdi. Yazmaya başlamadan önce; dokuz ay boyunca bilgilerini yeniledi, belge topladı ve mücadele arkadaşlarıyla sıkça bir araya geldi.
Düşüncelerini yazıya dökerken, yakın çevresinin görüş ve değerlendirmelerini aldı. Anımsayamadığı ayrıntılar için, olayları birlikte yaşadığı insanları bulduruyor, onların görüş ve değerlendirmelerini alıyordu. Değinmek istediği bir olayı birkaç kanaldan doğrulamadan kullanmıyordu. Gerçeği yansıtamama ya da yanlış kanı uyandırma kaygısı, çalışmasının her aşamasına egemendi. Doğruluğunu gördüğü uyarıları kesinlikle değerlendiriyor, uyarılara hak verdiğinde, günler süren çalışmasını yeniden ele almaktan çekinmiyordu. İçeriğe olduğu kadar yazılıma da önem veriyordu. Yazdığı notları derleyip son biçimini verirken, beş yüz sayfalık yapıtı kendi elleriyle yazdı; yüzlerce belgeyi, bizzat kendisi toplayıp değerlendirdi. Tümceler ve sözcükler üzerinde titizlikle duruyor, dil bilgisi kurallarına aşırı özen gösteriyor; uygun sözcük kullanımına önem veriyordu.
Duygulu Ortam
15 Ekim 1927 Cuma günü Türkiye Büyük Millet Meclisi Toplantı Salonunda, tarihi bir gün yaşanıyordu. Ülkenin her yerinden, dört yüz delege Cumhuriyet Halk Fırkasının Kongresi’ne katılmak için Ankara’ya gelmişti. Ancak, delegeler yalnızca bir parti kongresine katılmış olmayacaklar, ondan çok daha önemli olmak üzere, Mustafa Kemal’in vereceği Büyük Nutuk’u dinleyeceklerdi.
Yoğun bir çalışmayla hazırlanan Nutuk’ta, 1918-1927 arasındaki dokuz yıllık olağanüstü dönem ele alınacak; döneme öncülük eden önder, gerçekleştirdiği bu büyük devrim dönemini, belgeleriyle birlikte tarihe mal edecekti. Delegeler, tarihsel bir olaya tanık olmanın, o ise, yüklendiği sorumluluğu yerine getirmenin heyecanı içindeydi. Salonda, anlamlı ve duygulu bir hava vardı.
Saat 10’da, alkışlar arasında kürsüye geldi ve uzun süren alkışların dinmesini bekledi. Alkışlar durduktan sonra, kısa bir süre sessiz kaldı. Heyecanı duruşuna yansıyor ve bu durum delegeleri dolaysız etkiliyordu.
Söylevine başlamadan önce yapacağı işin niteliğini açıklayan kısa bir konuşma yaptı ve şunları söyledi: “Geleceğe yönelik önlemler konusunda düşüncelerimi söylemeden önce, geçmişte kalan olaylar konusunda bilgi vermek ve yıllar süren davranış ve yöntemlerimizin hesabını milletimize vermek, ödevim olmuştur. Olaylarla dolu, dokuz yıllık bir döneme değinecek söylevim, uzun sürecektir. Yerine getirilmesi gereken bu iş, güç bir görev olduğu için, sözü uzatırsam, beni hoş karşılayacağınızı ve bağışlayacağınızı umarım”.
Konuşma Maratonu
15 Ekim saat on da başladığı Nutuk’u, günde 6 saat okumak üzere, altı günde bitirdi. Toplam olarak, 36 saat 31 dakika konuşmuş; ana bölümleri kendisi, belgeleri Ruşen Eşref (Ünaydın) Bey okumuştu. Yabancıların ‘Six-day Speech’ ya da ‘Marathon Speech’2 dediği bu uzun söylev; ‘Türk ulusunun kurtuluş mücadelesini ve Türkiye Cumhuriyetinin kuruluşunu, tarihsel akışı içinde belgeleriyle birlikte’ ortaya koyuyordu.
Kurtuluş Savaşıyla başlayıp, Saltanat ve Hilafetin kaldırılmasından İzmir Suikastı’na dek geçen 9 yıl; tutucu tepkiler, beklenmedik karşıtlıklar ve sert çatışmalarla dolu, gerilimli bir dönemdi. Bu dönemin hesabı, Türk milletine ve tarihe karşı verilmeli; olaylar, nedenleri ve gerçek boyutuyla ortaya koyulmalıydı.
Nasıl Yazıldı
Çankaya’daki eski köşkün üst katındaki küçük odada, sürekli ve yoğun bir çalışma içine girdi. Söylevine temel oluşturacak belirlemeleri, uzun saatler boyunca, ayakta dolaşarak yazdırıyor, yazıcılar uyumak için evlerine gittiklerinde, banyo alıp giyiniyor ve çağırdığı konuklarına o günkü taslaktan okuyup tartışmak için aşağıya, sofraya iniliyordu.
Afet İnan’ın ‘tarihi, tarih yapanlardan öğreniyordum’ dediği uzun söyleşiler bittikten sonra, kısa bir uykuyla yetiniyor ve yeni günle birlikte, aynı yoğun çalışmaya dönüyordu. Bir keresinde, hiç uyumadan aralıksız 27 saat çalışmıştı. Sözlerini kağıda geçiren yazıcılar, çalışma yoğunluğuna çoğu kez dayanamıyor, yorgunluktan bayılıyordu. O ise, sıra dışı bir dirilik içindeydi. Yazıcılar gittikten sonra masasına oturuyor, ‘bütün bir gün, gece yarılarına, bazen şafak sökene dek’ çalışıyordu. Ankara’daki çalışmaları sırasında, ‘aşırı yorgunluk nedeniyle kalp krizi geçirmiş, havası iyi gelir gerekçesiyle, çalışmalarını İstanbul’da sürdürmüştü.
Yeniden Yaşamak
30 Haziran 1927’de geldiği İstanbul’da, üç aylık son bir çalışmayla Nutuk’u 30 Eylül’de bitirdi. Kimi konuları ele alırken, geçmişteki olayları adeta yeniden yaşıyor, çekilen acıların anımsanması nedeniyle oluşan duygulu ortamda, hem kendisinin hem de arkadaşlarının gözleri sıkça yaşarıyordu.
Örneğin, İzmitli Kuvayı Milliye önderi Yahya Kaptan’ın şehit oluşunu, resmi bir üslup içinde öyle duygulu anlatmıştı ki, kendisiyle birlikte bölümü okuyan Tevfik (Bıyıkoğlu) Bey’in de gözleri yaşarmıştı. Prof. Afet İnan, Nutuk’un son bölümünün ilk kez okunduğu geceyi ve orada yaşanan ortamı şöyle aktarır: “Sıcak bir yaz gecesi, çevresinde kalabalık bir aydınlar topluluğu vardı. Arkadaşlarına adeta bir sürpriz hazırlamanın sevinci içinde, ‘oturunuz ve dinleyiniz’ dedi.
Dinleyenlerin nefes dahi almadıklarını sanmıştım. Çünkü ben kendimi öyle hissediyor ve milli bir heyecanın etkisi altında yaşıyordum. Metin okunup bittiği zaman, derin bir nefes almış, fakat iki damla gözyaşını bizden gizleyememişti. Bu bölüm, yani Gençliğe Hitabe, 1927 yılının yaz aylarında sürekli okundu. Atatürk, yeni gelen her konuğuna, önce kendisi okuyor, sonra bir başkasına okutuyor ve üzerinde konuşuyordu”.
Nutuk’un Niteliği
Yakın geçmişi inceleyen Nutuk, içeriği bakımından siyasi bir belge ve tarihsel kaynaktır. Ancak başlı başına bir tarih yapıtı değildir. Okunmak üzere hazırlanan ve Türk hitabet sanatının erişilmesi güç en güzel örneğini oluşturan sözel bir yapıttır. Aynı zamanda temel bir kaynak kitaptır. Nutuk’a bir anı kitabı da denilebilir. Ancak Nutuk, ‘yolun sonuna gelmiş’ bir devlet adamının yazdığı anı kitabı değildir. Kırk altı yaşındaki devrimci bir önderin, yolun ortasından ve yüksek bir noktadan geçmişle geleceğe bakışı ve ulusuna yaptığı uyarıdır.
Nutuk, ideolojik bir ağırlığa sahiptir ancak bir parti liderinin, toplumun tümüne benimsetmeye çalıştığı, resmi bir ideoloji değildir. Nutuk’a egemen olan düşünce, ezilen ulusların bağımsızlık mücadelesini temsil eder. Bu nedenle, örneğin, Hitler’in Kavgam’ı gibi kitaplara benzemez; gerçeği ve kitlelerin özgürlük istemini yansıtır.
Nutuk, başarılı bir komutanın, savaşla ilgili görüşlerini açıkladığı, yalnızca bir belge de değildir. Bu özelliği vardır. Ancak, Nutuk esas olarak, strateji yapıcısı bir önderin, devlet ve siyaset adamı olarak, ülkenin kurtuluşunu ortaya koyduğu bir ulusal yapıttır. Yeni devletin nasıl kurulduğundan yola çıkılarak nasıl korunacağını gösteren bir tarih belgesidir. Nutuk, kendisinin ve hükümetlerin kalıcı olmadığını, Devrim’e karşı saldırıların süreceğini bilerek, Türkiye Cumhuriyetinin korunmasını ve bu amaç için izlenecek yolu belirlemiştir.
“Millete Yadigar”
Devrim içindeki birliktelikleri, aymazlıkları ve ihanete varan karşıtlıkları; ayrıntılı biçimde ele aldı. Gelecek kuşakların bunlardan ders çıkarmasını istedi. “Türk milletine yadigarımdır”16 diye tanımladığı Nutuk için, ‘tarihi yaşadığımız gibi yazdık; fakat geleceği, Cumhuriyete inananlarla onu koruyanlara ve yaşatacaklara emanet edeceğiz’ diyordu. Gelecek ise, kuşkusuz gençlik demekti. Bu nedenle gençliği, Devrim’in ve onu anlatan Nutuk’un gerçek ve sürekli muhatabı saydı. Devrim’i, yalnızca 1927 yılı gençliğine değil, bütün zamanların Türk gençliğine emanet etti.18
Gençliğe Sesleniş
Sözcük seçimine gösterdiği özeni, Gençliğe Sesleniş bölümünde üst düzeye çıkarmıştı. Az sözcükle çok şey anlatmak, bunu yaparken ilerde yanlış anlaşılmamak için, Gençliğe Sesleniş’le çok uğraştı; onu, haftalar süren irdelemelerle olgunlaştırdı. Metin, kısa ancak çok etkiliydi ve gerçekten çok şey anlatıyordu. Geçmişten ders çıkararak gelecek için yapılan ve sonraki olaylarla kanıtlanan saptamalar, şaşırtıcı bir yerin delik ve biliciliğe (kehanete) varan öngörüler durumundaydı.
‘Dahili ve harici bedhahlardan’, ‘cebir ve hileyle zapt edilen kalelerden’, ‘girilen tersanelerden’ ya da ‘iktidar sahiplerinin ihanetinden’ söz edilebilmesi, dünyayı ve Türkiye’yi tanımaya dayanan, yüksek bir bilincin ürünüydü.
Toplumbilim Ustası
Olayları nedenleriyle ele alıp, geleceğe dönük sonuç çıkarmada ustaydı. Batı’nın Türkiye politikasını, emperyalizmi, ekonomik tutsaklığı ve işbirlikçi alışkanlıkları biliyordu. Özgür ve güçlü olmak için, askeri başarının yeterli olmayacağını, kendi kendine yeten bir ülke yaratmadan ulusal bağımsızlığın korunamayacağını söylüyordu. Türk ulusunu, savaşla kovulan düşmanın para ve politikayla geri gelerek işbirlikçilerini yeniden yönetime getirebileceği yönünde sürekli uyarıyordu. Gençliğe Sesleniş, bu uyarının en çarpıcı ve en özlü anlatımıydı.
Neden Gençlik
‘Gaflet, dalalet ve hatta ihanet’ içinde olanların iktidara gelmesini, kendi döneminde olanaksız kıldığı için, uyarılarını kendisinden sonraki kuşaklara, yani gençliğe yapmak zorundaydı. Devrim’i gençler sürdürebilir, Cumhuriyet’i onlar koruyabilirdi. Gençlik; bir sınıf, bir örgüt ya da siyasi bir kadro değildi. Ancak, ulusun en devimsel (dinamik) kesimini oluşturan büyük bir güçtü. Bu nedenle, geleceği onlar belirleyecekti. Gençliğe yönelttiği açık ileti, Cumhuriyete sahip çıkarken ‘her ortam ve koşulda’ yalnızca kendi gücüne dayanması ve savaşım için gerekli öz güvene sahip olmasıydı. Ulus ve yurt bilinciyle donanmış; öğrenci, işçi, köylü ya da asker gençlik; gereksinim duyacağı öz güveni, Türk toplumuna özgü törelerde ve özgürlükçü geleneklerde bulacaktı. ‘Damarlardaki soylu kanda’ var olduğunu söylediği ana güç, bu geleneklerin biçim verdiği öz yapının anlatımından başka bir şey değildi.
Coşku ve Bilimsellik
Anlatımda, doğruluktan ve haklılıktan kaynaklanan duru bir yalınlık, güçlü bir özgüven vardır. Türk ulusunun acı çektiği çileli bir dönem, dönemin aşılmasını sağlayan önderin içten ve coşkulu duygularıyla anlatılmıştır. Coşku ve içtenlik belgelerle dengelenmiş ve ortaya bilimsel değeri olan olgun bir yapıt çıkmıştır. Nutuk, yalnızca okunduğu dönemde değil, benzer olaylar aşılmadığı sürece, önemini her zaman koruyacaktır.
Nutuk’u yazma amacını açıkladığı son bölüm ve hemen ardından okuduğu Gençliğe Sesleniş, duygululuğun, en yüksek düzeye çıktığı andır. Bu bölümü okurken, kendisi ve dört yüz delege ağlıyordu. Nutuk’u şöyle bitirmişti: “Muhterem Efendiler, sizi günlerce işgal eden, uzun ve ayrıntılı sözlerim, en nihayet, mazi olmuş bir devrin hikayesidir. Bunda, milletim için, gelecekteki evlatlarımız için, dikkat ve uyanıklık sağlayabilecek bazı noktaları gösterebilmişsem, kendimi bahtiyar sayacağım. Söylevimde, milli hayatı son bulmuş kabul edilen büyük bir milletin, istiklalini nasıl kazandığını, bilim ve tekniğin en son esaslarına dayanan, milli ve çağdaş bir devleti, nasıl kurduğunu anlatmaya çalıştım. Bugün ulaştığımız sonuç, yüzyıllardan beri çekilen milli felaketlerin yarattığı uyanmanın ve bu aziz vatanın her köşesini sulayan kanların bedelidir. Bu sonucu, Türk gençliğine emanet ediyorum. Ey Türk Gençliği! Birinci vazifen, Türk istiklalini, Türk cumhuriyetini, sonsuza dek korumak ve savunmaktır. Varlığının ve geleceğinin yegane temeli budur…”
Kaynak; Kurumsal aktarım blok.com
